John Fusco is het best gekend als scenarist van de cult/blues film “Crossroads” (1986), geregisseerd door Walter Hill. De film is gebaseerd op de legende rond bluesgitarist Robert Johnson die zijn ziel verkocht aan de duivel om de beste bluesgitarist ter wereld te worden. Het personage van Willie Brown komt uit Johnsons nummer “Cross Road Blues” waarin hij zingt: "You can run, you can run, tell my friend poor Willie Brown. That I stand at the crossroads baby, I believe I'm sinkin' down…". De hoofdrollen zijn voor Ralph Macchio als Eugene "Lightning Boy" Martone, Joe Seneca als Willie "Blind Dog Fulton" Brown en Jami Gertz als Frances. Verder maakt ook gitarist Steve Vai zijn opwachting in de film als Jack Butler, een gitarist die werkt voor de duivel. De muziek van de film is geschreven, en deels uitgevoerd door Ry Cooder. Daarnaast is Fusco ook een singer/songwriter, toetsenist, gitarist en producer.

“Crossroads” (1968): Eugene Martone is een student klassieke gitaar aan de Juilliard School in NY. Zijn echte passie ligt echter in bluesmuziek. Hij is gefascineerd door gitarist Robert Johnson en de 29 nummers die hij heeft opgenomen. Volgens Eugene moet er nog een dertigste nummer zijn wat hem beroemd kan maken. Als hij ontdekt dat in een verzorgingshuis een man zit genaamd Willie Brown doet hij er alles aan om hem te ontmoeten. Hoewel Willie eerst ontkent de verloren mondharmonicaspeler en vriend van Robert Johnson te zijn, geeft hij na aandringen van Eugene toe. Willie belooft Eugene het verloren lied als Eugene ervoor zorgt dat Willie uit het verzorgingshuis komt. Eugene zorgt ervoor dat Willie vrij komt en samen trekken ze richting Fultons Point Mississippi. Onderweg is er spanning tussen de twee reizigers. Willie vindt dat Eugene niet echt de blues heeft en Eugene verdenkt Willie ervan hem alleen te gebruiken om terug thuis te kunnen komen. Onderweg ontmoeten ze ook Frances. Frances is van huis weggelopen om te gaan dansen in Los Angeles. De drie trekken samen verder. Eugene volgt Willie om het verloren nummer te leren. Willie heeft ondertussen zijn eigen redenen om terug naar Mississippi te gaan…”.

John Fusco stopte op 16-jarige leeftijd met de middelbare school om als blues muzikant en fabrieksarbeider naar het zuiden van Amerika te reizen. Toen hij begin twintig was, volgde hij avondschool waar hij een GED-diploma (Graduate Equivalence Degree) behaalde, om toegelaten te kunnen worden tot de Tisch School of the Arts van de NYU om scenarist te worden. Zijn mentoren voor scenarioschrijven waren Waldo Salt en Ring Lardner Jr. Zijn eerste twee scenario's voor studenten wonnen twee jaar op rij de nationale Nissan-Focus Award. Het scenario voor “Crossroads” (1986) schreef hij op basis van zijn reiservaring als blues artiest. “Crossroads” die nu beschouwd wordt als een cultfilm, inspireerde de muziekvideogame “Guitar Hero III: Legends of Rock” (2007). In 1988 schreef en produceerde Fusco de iconische kaskraker “Young Guns” en het al even populaire vervolg “Young Guns II” (1990). Zijn onderzoekservaringen op het Pine Ridge Indian Reservation leidden in 1992 tot de controversiële “Thunderheart” (1992), een veelgeprezen film die van federale misstanden in hedendaagse Indiaanse gemeenschappen onthulde. Fusco schreef ook de ABC-miniserie met native-thema “Dream Keeper” (2003) en het populaire Disney-epos “Hidalgo” (2004). Zijn eerste en enige geanimeerde script Spirit “Stallion of the Cimarron” (2002) werd in 2003 genomineerd voor een Academy Award. Van 2014-2017 was Fusco de maker van de Netflix Original Series “Marco Polo”. In 2017 bewerkte hij ook de “The Shack”. Meest recentelijk schreef Fusco het originele scenario voor de Netflix Original Movie “The Highwaymen” (2018), met Kevin Costner en Woody Harrelson in de hoofdrollen en geregisseerd door John Lee Hancock. Fusco is momenteel bezig met het aanpassen van de bestseller “Pax” voor SKE, het opzetten van een nieuwe dramatische serie voor History, en het schrijven en produceren van meerdere US-China coproducties onder zijn Nomad productie banner.

In 2018 keerde Fusco (zang, orgel) ook terug naar zijn bluesmuziekachtergrond en nam hij met co-producer Cody Dickinson (gitaar, dobro, piano en zelfs drums) van de North Mississippi Allstars een album op. Het titelloos album (‘John Fusco and the X-Road Riders’) is een rock-getint blues album met originele nummers en een Cream-cover. De twee klinken op het album alsof ze al jaren samen spelen.

“In John Fusco’s forest, especially look for the subtle interactions between the musicians and enjoy…”

John Fusco’s tweede studio album ‘John the Revelator’. Het is een album met 20 tracks, keurig verdeeld over twee line-ups: een Northern en Southern Chapter. Met in het eerste deel een lossere sfeer met veel ruimte voor groove en Fusco's wijze en vaak vooruitziende woorden, terwijl het tweede album een diepere en meer beschouwende singer-songwriter richting inslaat.

Het eerste deel met de “SOUTHERN CHAPTER” line-up (Fusco: lead zang, Hammond B3, piano, a-gitaar/ Cody Dickinson: drums, bas, gitaar, dobro & e-wasbord/ Risse Norman: zang & Sarah Morrow: trombone) opent met de traditionele gospel blues, een call/response song, “John the Revelator”. Het nummer verwijst naar Johannes van Patmos als auteur van het laatste boek van het NT, “Openbaring”. Gospelbluesmuzikant Blind Willie Johnson nam het in 1930 op en vervolgens hebben verschillende artiesten (o.a. Son House) hun vertolkingen van het lied opgenomen, vaak met variaties in de verzen en muziek. Het nummer klinkt hier alsof het opgegraven is in een kelder die al jaren geen daglicht meer zag. In “Baker Man” klinkt Fusco's B3 en de mondharmonica van Ronnie “Baker Mon” Klingsberg (één van de gasten) heel tijdloos. Even vertrouwd, soms “gekend” klinkt het rustig dobberende “It Takes a Man” en “Ophelia (Oh, I feel Ya)”, zou  een eerbetoon kunnen zijn aan The Band en meer in het bijzonder aan Levon Helm. “Don’t Mess Up a Good Thing”, Fusco’s pikant duet met Risse Morrow, wordt ingezet en opgevrolijkt door de trombone van Sarah “the Bone Doctor” Morrow (ze werkte samen met niemand minder dan Ray Charles en Dr. John). “Applejack Brandy” klinkt geleefd, “Bad Dog” (de langste track) als een uitgesponnen groove met geweldige tussenkomsten van Kurt Pierson op gitaar en Magic Marc Lavoie op harmonica. “Shake Oil Man”, waarmee het eerste deel afsluit, klinkt als Randy Newman na een lange nacht op de boemel!

Het tweede deel met de “NORTHERN CHAPTER” line-up (Magic Mark Lavoie: harmonica/ Patrick Ross: viool/ Kurt Pierson: gitaar/ Dennis Diego: bas/ Spencer Perry: drums/ Bricket Bailey, Cassandra Machia, Julia Simons & Rosalie Wasser: bg-vocs) werd opgenomen “Up North” in Burlington, Vermont. Het begint heel sfeervol met “Song For Peter”, waarbij de gitaar en de Hammond B3 een spookachtige sfeer op een tragisch mooi verhaal creëren. Over “Jacqueline” hangt wat beangstigends en in “Hottest Part of the Flame” -het nummer steekt er met kop en schouders boven alle andere uit- roepen Fusco's woorden allerlei soorten beelden op en spreken de slide-gitaar en slide-trombone met elkaar. De manier waarop de band hier samen -zonder de zanger te overschaduwen- het nummer doet, is hiernaast prachtig, in één woord indrukwekkend. Op de melancholische ballade “Language of Angels” is het Patrick Ross' viool die aan het nummer een Keltisch gevoel toevoegt. Ook heel beschouwend zijn “Fools Fire” en “Moonstone Lady” waarin eerst de lucht betrekt, voor de zon doorbreekt. Op “Motel Laws of Arizona” betreedt de band een zandpad dat weinig durven te betreden en in “Good Money After Bad” schildert Fusco met imponerende woorden prachtig hoe het voelt als het tij keert. Deel twee eindigt met “The Sun also Rises”. Met zijn expressieve stem doet Fusco nog een laatste verhaal waarin het allemaal goed komt.

Met ‘John the Revelator’ presenteert John Fusco ons de Blues in meerdere tinten waarbij de keys centraal staan. Samen met The X-Road Riders levert hij ons de perfecte mix van roots, verrassing én natuurlijk Blues. John Fusco’s  muzikaal pallet is vol van dit allemaal en misschien soms te vol om te verwerken. Zoek in zijn bos vooral de subtiele interacties tussen de muzikanten en laat je gaan.

“On ‘John the Revelator’, together with The X-Road Riders, John Fusco delivers us the perfect mix of roots, surprise and of course Blues…“ (ESC for Rootstime.be)

Eric Schuurmans

Album track list: SOUTHERN CHAPTER: 01. John the Revelator [traditional] - 02. Baker Man – 03. Bone Deep – 04. It Takes a Man – 05. Ophelia (Oh, I feel Ya) – 06. Don’t Mess Up a Good Thing – 07. Applejack Brandy – 08. Why You Choose Me – 09. Bad Dog – 10. Shake Oil Man / NORTHERN CHAPTER: 11. Song for Peter – 12. Jacqueline – 13. Hottest Part of the Flame – 14. Language of Angels – 15. Fools Fire – 16. Baby, Let’s not Borrow – 17. Moonstone Lady – 18. Motel Laws of Arizona – 19. Good Money after Bad – 20. The Sun Also Rises / Music/Lyrics by: John Fusco, or as [noted: 1,6: Oliver Sain] © 2020 – Produced, engineered & mixed by: Cody Dickinson & George Walker Petit | Album credits: SOUTHERN CHAPTER: John Fusco: lead vocs, Hammond B3, piano, a-guitar / Cody Dickinson: drums, bass guitars, dobro, e-washboard / Risse Norman: vocs / Sarah ”the Bone Doctor” Morrow: trombone - NORTHERN CHAPTER: Magic Mark Lavoie: harmonica (3,9) / Patrick Ross: fiddle (7,14) / Kurt Pierson: lead guitar (9) / Dennis Diego: bass (9) / Spencer Perry: drums (9) / Bricket Bailey, Cassandra Machia, Julia Simons & Rosalie Wasser: bg-vocs & Special Guests: George Walker Petit: guitar, bass (1,3,7,9,11,14-17,20), percussion (3,11,16,20) / Ronnie “Baker Mon” Klingsberg: harmonica (2)

Discography JOHN FUSCO and the X-ROAD RIDERS: John the Revelator  [2020] | John Fusco and the X-Road Riders* [2018] > Singles [2018]: I Got Soul | Hello, Highway | Poutine | Drinks Takes the Man |